Jak dbać o zdrowie psa jesienią. Jakie choroby stanowią zagrożenie

Co zagraża zdrowiu naszego psa jesienią oraz jak zadbać o jego pielęgnację...
Jesień sprzyja psom. Z uwagi na niższe temperatury otoczenia ich aktywność fizyczna staje się znacznie bardziej intensywna niż latem. Jest to idealna pora roku na dłuższe spacery z psem. Chętniej niż latem wędrujemy po lasach i polach. Psy domowe więcej czasu spędzają na zewnątrz.

Jesienią, podobnie jak wiosną zagrożenie dla zdrowia i życia psów w Polsce stanowią przede wszystkim choroby odkleszczowe, takie jak: babeszjoza, anaplazmoza, borelioza oraz erlichioza. Leonberger w porównaniu do innych ras, np. labradora znacznie lepiej znosi powyższe choroby. Wolniej przebiega postęp infekcji. Mamy nieco więcej czasu na leczenie i ratunek. Jednakże, gdy zauważymy niepokojące objawy wskazujące na pogorszenie stanu zdrowia naszego psa, musimy jak najszybciej udać się do lekarza weterynarii.
Skąd biorą się choroby odkleszczowe? Kleszcz zaraża się od osobnika, na którym żeruje, następnie zakażona samica przekazuje patogeny swojemu potomstwu.
Gdzie i kiedy leonberger może napotkać kleszcza? Pewność, że ryzyko złapania kleszcza jest niewielkie możemy mieć w miejscach z nawierzchnią utwardzoną, pozbawianą zieleni lub na krótko i regularnie strzyżonych trawnikach w odległości kilku metrów od wszelkich krzewów i zarośli. W miesiącach najcieplejszych, czyli w lipcu i sierpniu (zależne od regionu kraju) aktywność kleszczy jest znikoma. Podobnie w czasie, gdy na ziemi zalega solidna pokrywa śnieżna. W powyższych okolicznościach nie musimy martwić się ryzykiem zarażenia chorobami odkleszczowymi.

Aktualnie pies może zarazić się babeszjozą na sporej części obszaru Polski. Choroba ta pojawiła się w XX wieku na Lubelszczyźnie. Stopniowo rozprzestrzeniła się na Mazowszu oraz terenach województwa warmińsko - mazurskiego. W dniu dzisiejszym odnotowuje się jej przypadki również w łódzkim, śląskim, dolnośląskim oraz wielkopolskim.

W ciągu 11 lat mieszkania na Mazowszu pięcioro z ośmiorga naszych leonbergerów zostało zakażonych babeszjozą. Pierwsze objawy choroby były zawsze podobne - apatia, brak apetytu, stan gorączkowy - ok. 41 stopni. Sprawcy wszystkich zakażeń nie zostali odnalezieni na psach. Żaden nasz leonberger nie miał infekcji w przypadku znalezionych w ciele i usuniętych kleszczy.
Leczenie naszych psów przebiegało za każdym razem tak samo. Podany został imizol zwalczający pierwotniaka babeszji, antybiotyk osłonowo, środki przeciwgorączkowe i moczopędne steryd oraz kroplówki w celu filtracji organizmu. Wyjątkiem był przypadek Zdzisławy, ponieważ była w ósmym dniu ciąży. Zrezygnowaliśmy z podania sterydu, który spowodowałby zakończenie ciąży. Szanse na przetrwanie zarodków były duże, gdyż w tak wczesnej ciąży nie dochodzi jeszcze do ich implantacji. Nie ma też wówczas możliwości na zarażenie się przyszłych płodów babeszjozą od matki. Nie wiadomo jednak, czy podanie imizolu nie wpłynęło na liczebność potomstwa Zdzisławy, gdyż urodziło się jedynie czworo szczeniąt. Wszystkie nasze psy przeszły babeszjozę i leczenie bez powikłań i szybko wyzdrowiały.

Zwalczanie chorób przenoszonych przez wektory u psów i kotów (pdf)